Kryzys wieku średniego jest często tematem wielu przypadkowych dowcipów, a niektórzy ludzie odnoszą się do tego zjawiska jako usprawiedliwienia dla własnych lub natychmiastowych żartów.
Warto jednak wiedzieć, że słynny kryzys wieku średniego to prawdziwy stan umysłu, który znacząco wpływa na podejmowane decyzje. Jeśli zostanie zignorowana, może spowodować nieodwracalne zmiany w życiu.
Co to jest kryzys wieku średniego?
Dlaczego kryzys wieku średniego występuje częściej u mężczyzn? Eksperci uważają, że wynika to z pewnego społecznego przyzwolenia na zachowanie charakterystyczne dla takiego stanu. „Każdy człowiek to duży dzieciak” to opinie, które ludzie słyszą niemal codziennie i są zakorzenione w mediach i popkulturze. W rezultacie mężczyźni częściej niż kobiety wykazują objawy kryzysu wieku średniego. Panie najczęściej cierpią w milczeniu, bo syndrom wieku średniego, niezależnie od płci, wiąże się z prawdziwym cierpieniem psychicznym.
Szacuje się, że kryzys wieku średniego dotyka około 10% populacji. Wniosek jest prosty – objawy tego stanu mogą, ale nie muszą wystąpić. Psychologowie uważają, że ma to bezpośredni związek z poziomem zadowolenia z życia. Na kryzys wieku średniego bardziej narażone są osoby niezadowolone ze swojej sytuacji materialnej, życia zawodowego czy rodzinnego. Myślenie o tym w połączeniu ze świadomością czasu przeszłego często prowadzi do irracjonalnych zachowań. Z drugiej strony mówimy o świadomości zmian, jakie zachodzą w wyglądzie wraz z wiekiem. Trzeba przeżyć drugą młodość i zrealizować młodzieńcze ambicje.
Kolejnym bodźcem, który może wywołać objawy kryzysu wieku średniego, są nagłe zmiany w życiu – śmierć bliskich, zwłaszcza obojga lub nawet jednego z rodziców, a także dorosłych dzieci opuszczających dom rodzinny.
Kryzys wieku średniego u mężczyzn
Kryzys wieku średniego u mężczyzn objawia się zgodnie z tym, co ich zdaniem stanowi poczucie zadowolenia z życia. Najczęściej mężczyźni zakładają, że zgromadzone mienie świadczy o udanym życiu – nieruchomości, samochody, stan konta bankowego. Choć częściej utożsamiani z kobietami, mężczyźni również kojarzą szczęście z wyglądem. Można nawet powiedzieć, że w pewnym wieku mężczyźni zaczynają zwracać większą uwagę na swój wygląd niż kobiety. Tak zaczyna się męski kryzys wieku średniego.
Mężczyzna, gdy zaczyna zauważać, że jego ciało nie przypomina greckiego posągu, zaczyna obsesyjnie dbać o swój wygląd – każdego ranka biega, kupuje karnet na siłownię, zmienia zawartość swojej garderoby, często zastępując eleganckie młodzieżowe ubrania na które wcześniej nawet nie chciał patrzeć. To nie wszystko, wielu mężczyzn zaczyna farbować włosy i zarost, a niektórzy nawet decydują się na przeszczep włosów. Warto podkreślić, że wzmożona, wręcz obsesyjna dbałość o własne ciało jest wynikiem nie tylko odrzucenia naturalnych zmian. Innym powodem tego jest lęk przed chorobą i lęk przed śmiercią – w pewnym wieku panowie zaczynają rozumieć, że nie są idealni.
Dbanie o swój wygląd i kondycję fizyczną nie jest niczym złym, o ile nie przybiera obsesyjnej formy. Nie są to jednak jedyne objawy zespołu wieku średniego. Kolejne są znacznie bardziej ryzykowne, przez co są znacznie bardziej niebezpieczne. W wielu przypadkach kryzys wieku średniego niszczy życie mężczyzn.
Kolejny etap męskiego kryzysu wieku średniego wiąże się z podejmowaniem ryzykownych, a często nawet zupełnie nieracjonalnych decyzji. Niektórzy ludzie czują, że ich praca nie ma żadnej wartości, więc natychmiast rezygnują, wierząc, że to ostatni moment, w którym zaczynają realizować swoje młodzieńcze ambicje.
Zakładając, że „już czas”, niektórzy mężczyźni wydają swoje oszczędności na zakup drogiego, często sportowego (szkicowego, ale prawdziwego) samochodu. Zespołowi wieku średniego często towarzyszy niezadowolenie z życia rodzinnego. Panowie zaczynają dostrzegać, że czas odciska piętno nie tylko na sobie, ale także na życiowych partnerach. Młodsze kobiety mają wdzięk i niektórzy mężczyźni, chcąc wzmocnić swoje ego, nawet nie próbują tego ukrywać.
Każde z tych zachowań można sprowadzić do dwóch problemów: niezadowolenia z tego, co zostało osiągnięte oraz uczucia złości spowodowanej upływem czasu.
Kryzys wieku średniego u kobiet
Kryzysy wieku średniego u mężczyzn i kobiet mają wiele wspólnego, ale niektóre objawy różnią się w zależności od płci. Kobiety przywiązują mniejszą wagę do spraw materialnych niż mężczyźni, dlatego ich kryzys emocjonalny, który pojawia się na etapie podsumowywania życiowych rezultatów, ma bardziej emocjonalny wymiar, zwłaszcza na początkowym etapie.
Termin „ryczące sroki” stał się częścią popkultury i choć nie należy do najbardziej eleganckich, należy zauważyć, że nie pojawił się znikąd. Niektóre kobiety, zdając sobie sprawę, że ich ciała zmieniły się na przestrzeni lat, zaczynają dosłownie użalać się nad sobą. Konsekwencją tego są stany depresyjne – pojawiają się problemy z zasypianiem, napady złości, napady płaczu. Na tym etapie „panie często przestają o siebie dbać, zgodnie z zasadą: „po co mam nosić makijaż, skoro nadal wyglądam okropnie”. Stąd już tylko krok do pełnej depresji, czyli do błędnych decyzji, równie niebezpiecznych i ryzykownych jak te podejmowane przez mężczyzn.
Kryzys wieku średniego i zdrada
Zarówno mężczyźni, jak i kobiety często odmładzają się nawiązując relacje z dużo młodszymi ludźmi. W przypadku pań takie relacje są zwykle ukryte. Zazwyczaj nie chcą rozstawać się z mężami, romans z młodszym kochankiem jest dla nich lekarstwem na myśli o śmierci.
Z mężczyznami sytuacja wygląda trochę inaczej, bo mężczyźni, którzy przechodzą kryzys emocjonalny, próbują coś udowodnić sobie, ale też wszystkim wokół nich. Młodszy kochanek jest powodem do dumy, który często popycha ich do rozwodu.
Jak przetrwać kryzys wieku średniego?
Kryzys wieku średniego to stan, którego nie należy lekceważyć. Pozwalając, by sprawy potoczyły się swoim torem, spodziewaj się poważnych konsekwencji, często nieodwracalnych. Aby wyjść z kryzysu emocjonalnego bez szwanku, pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, jest pogodzenie się z nieuniknionym – z biegiem czasu. Nie jest to jednak łatwe i często wymaga pomocy. Zamiast konsultacji w klinice chirurgii plastycznej, lepiej zwrócić się do psychologa – jeśli czujesz niezadowolenie z życia i siebie, to jest terapeuta.
Dobrym pomysłem jest również uczestnictwo w grupach wsparcia, ale do tego tematu należy podchodzić z ostrożnością. W Internecie jest wiele forów na ten temat, ale w większości przypadków wsparcie innych osób jest iluzoryczne i sprowadza się bardziej do tematu, jaki rodzaj operacji plastycznej warto wykonać i który lekarz zrobi to najlepiej.
Jak pomóc w tej sytuacji?
Nie obejdzie się bez wsparcia bliskich, a zwłaszcza bez pomocy partnera życiowego. Aby jednak móc pomóc, konieczne jest wcześniejsze zidentyfikowanie problemu. Przede wszystkim nie można ignorować żadnej, nawet najmniejszej oznaki kryzysu. Nie czekaj też – opóźnienie utrudni późniejsze rozwiązanie problemu.
Przy każdej okazji warto zapewnić ofiarę o jej wartości. Ten stan wymaga od kogoś zakwestionowania własnej męskości lub kobiecości. W takiej sytuacji rolą partnera jest przekonanie swojej bratniej duszy, że tak nie jest. Komplementy mogą zdziałać cuda.
Warto dodać do wspólnego życia element nieprzewidywalności. Monotonia i rutyna jeszcze bardziej zaostrzają objawy kryzysu, dlatego czas wolny trzeba tak zorganizować, by nie było w nim miejsca na nudę.
Kolejna sprawa to troska o jakość życia intymnego. Oczywiście lata wspólnego życia wpływają na sferę seksualną, a ponadto osoba w kryzysie zaczyna unikać intymnych sytuacji ze swoją bratnią duszą. Nie dopuść do tego. Zacznij znowu cieszyć się seksem. Eksperymentuj oczywiście w ramach zdrowego rozsądku. Podobnie jak w czasie wolnym, również w sypialni nie powinno być miejsca na rutynę.
Z drugiej strony nie można dopuścić, aby kryzys zdominował całe życie rodzinne. To ty, jako trzeźwa osoba w tej sytuacji, jesteś odpowiedzialny za powstrzymywanie irracjonalnych decyzji swojej bratniej duszy. Nie powinieneś pozwolić, aby twoje wspólne pieniądze były wydawane na niepotrzebne rzeczy.
