De ontwikkeling van de mensheid wordt bepaald door genieën die iets nieuws hebben weten te ontdekken. Elke stap in de geschiedenis van de menselijke samenleving is op de een of andere manier verbonden met de ontwikkeling van de wetenschap, met belangrijke persoonlijkheden die doorbraken hebben gemaakt op een bepaald kennisgebied. Een van deze mensen was Albert Einstein, wiens buitengewone kijk op de structuur van de wereld tot op zekere hoogte de moderne samenleving vormde en een radicale revolutie in de wetenschap teweegbracht.
Vroege jaren
Albert Einstein werd in 1879 geboren in Ulm, Duitsland, in een arm joods gezin. Zelfs op school toonde hij een voorliefde voor wiskunde en natuurkunde; tot op zekere hoogte werd zijn wetenschappelijke groei geholpen door levensomstandigheden – zijn vader begon te handelen in elektrische apparatuur, vooraanstaande wetenschappers uit die tijd gaven les aan onderwijsinstellingen in Duitsland en Zwitserland, waar Einstein werd opgeleid.
Bovendien ontving Albert Einstein in 1902 een positie als Klasse III-examinator bij het Federal Invention Patent Office in Bern, Zwitserland. In 1933, als gevolg van de groei van het fascisme in Europa, werd de wetenschapper gedwongen naar de Verenigde Staten te verhuizen, waar hij in 1955 stierf.
Wetenschappelijke ontdekkingen
De ontdekkingen van Einstein bleken zo revolutionair voor hun tijd dat hij, nadat hij herhaaldelijk was genomineerd voor de Nobelprijs voor natuurkunde, een prijs ontving voor … het bestuderen van het foto-elektrisch effect: dit gebied van de natuurkunde bleek het meest gevraagd te zijn en begrijpelijk voor de wetenschappelijke wereld van die tijd. De secretaris van de Zweedse Academie van Wetenschappen informeerde de wetenschapper rechtstreeks dat de rest van het werk (over de zwaartekracht en de relativiteitstheorie “zal worden geëvalueerd na hun bevestiging in de toekomst”).
Moderne wetenschap is onmogelijk zonder de prestaties van Albert Einstein. Hij veranderde, net als Newton in zijn tijd, de algemeen aanvaarde opvattingen over de structuur van de wereld, veranderde de harde en droge wereld van Newtons zwaartekrachtinteracties in een flexibele, rekening houdend met de kromming van ruimte en tijd. Deze sprong begint pas nu ten volle te worden gewaardeerd, aan het begin van het tijdperk van de verkenning van de ruimte: ontwikkelingen “volwassen” vanuit de relativiteitstheorie maken het mogelijk om interplanetaire ruimtevaartuigen te besturen, andere zonnestelsels en sterrenstelsels te verkennen.
De relativiteitstheorie en de zwaartekrachttheorie zijn fundamentele concepten geworden waarop veel takken van de moderne wetenschap zijn gebaseerd – astronomie, natuurkunde, kosmologie. Naast onafhankelijk werk werkte Einstein actief samen met de meest vooraanstaande wetenschappers van zijn tijd – Marcel Grossman, Robert Brown, Shatyendranath Bose. Een van de vruchten van deze samenwerking is de ontdekking van de vijfde geaggregeerde toestand van materie, het zogenaamde Bose-Einstein-condensaat: in deze toestand is de temperatuur van materie dicht bij het absolute nulpunt, en kwantumeffecten beginnen zich te manifesteren op het macroscopisch niveau.
Het snelste type communicatie is bijvoorbeeld glasvezel: de gegevensoverdrachtsnelheid kan meerdere terabits per seconde bereiken. Bewegings- en lichtsensoren worden veel gebruikt om de werking van verlichtingssystemen, transportbanden en zelfs deuren in garages en supermarkten te automatiseren.
Laatste levensjaren
De prestaties van Einstein zijn stevig doorgedrongen in het moderne leven. Helaas herinneren mensen zich zelden het humanisme en de filantropie van de wetenschapper – die aan het begin van zijn leven armoede en ontbering kende, geconfronteerd met fascisme, tot het einde van zijn leven, Albert Einstein vaak zijn invloed gebruikte om humanitaire waarden te beschermen. Zo vroeg hij Stalin verschillende keren om het lot van de onderdrukte buitenlandse wetenschappers te verzachten, richtte hij zich tot de Amerikaanse leiders met een waarschuwing voor de ontwikkeling van nucleaire technologie en in het bijzonder de creatie van nieuwe soorten wapens.
Einstein beschouwde deelname aan het Amerikaanse nucleaire programma als de grootste tragedie van zijn leven, aangezien hij zag waar zijn werk uiteindelijk toe leidde. Er is een legende dat de wetenschapper kort voor zijn dood zijn ontwikkelingen met betrekking tot het zogenaamde “Philadelphia-experiment”, waarin hij zijn theorie van het “verenigde veld” testte, verbrandde. Als dat zo is, heeft deze persoon misschien de hele mensheid gered van de opkomst van een nieuwe klasse van massavernietigingswapens – helaas worden alle wetenschappelijke ontwikkelingen in de eerste plaats beoordeeld door het leger.
Tegelijkertijd was Albert Einstein geen religieus persoon in de ware zin van het woord – hij geloofde niet in een “gepersonifieerde God” – een onafhankelijk wezen dat het lot van mensen controleert en hun acties evalueert.
Kort voor zijn dood schreef de wetenschapper: “Als er iets in mij is dat religieus kan worden genoemd, is het alleen maar grenzeloze bewondering voor de structuur van de wereld, voor zover onze wetenschap het kan bevatten.”
