Her zaman sadece tarihsel bir gerçek değil, aynı zamanda kişisel trajediler, ideolojik yüzleşme ve nükleer yüzleşme ile dolu bir performansın oynandığı, spot ışıklarıyla dolu bir sahne olmuştur. Bu duvar, Almanların birkaç yüzyıl boyunca bölünmüşlüğünden oluşan kısmi bir egemenlik kaybı olarak nitelendirilebilir. Batılı siyaset bilimciler ilk konuşmalarında bir duvar yapmanın imkansızlığı fikrini dile getirdiler, duvarın yaratılması fikrini komünistlere atfettiler.
Batı ve Doğu Almanya arasındaki şiddetli çelişkiler, 1948’den sonra, tek para birimini kaldıran bir para reformunun gerçekleştirilmesinden sonra ortaya çıkmaya başladı. Bu kararlara cevaben Doğu Almanya’da göç konusunda kısıtlayıcı önlemler alındı.
Bunun üzerine Amerika Birleşik Devletleri, Frankfurt am Main üzerinden askeri uçaklarıyla Berlin’e temel malları hava yoluyla teslim etmeye karar verdi. Böylece “hava köprüsü” açıldı. Yakında bu fikir İngiltere ve Fransa tarafından desteklendi.
Berlin ablukasının boşuna olduğu kısa sürede anlaşıldı ve 1949 baharında kaldırıldı. Bu dönem, iki bölgenin hayali bir bağımsızlığı olarak nitelendirilebilir. Berlin’de iletişim sistemi tek bir ulaşım ve altyapı işlevi görüyordu. Ancak kontrol noktaları kendi yasakları ve kısıtlamaları ile tanıtıldı.
Durum, 17 Haziran 1953’te, halkın öfke dalgaları Alman Demokratik Cumhuriyeti topraklarını kasıp kavurduğunda tırmandı. Protesto hareketi, işçi sınıfı ve memurlardan oluşuyordu. Modern kaynaklar, eylemler sırasında yaklaşık 10 hapishane ve 100’den fazla siyasi iktidar binasının saldırıya uğradığını iddia ediyor. Protestocuların sayısı 400.000 ila 1.500.000 arasında değişiyordu.
Almanya’daki durum, 1961 yazında, Doğu Almanların ülkenin Batısına göç etmek için kitlesel girişimleri olduğu zaman daha da kötüleşti. İstatistiki kanıtlar, genç ve vasıflı profesyonellerin, Doğu Almanya’daki kıtlıklara kıyasla Batı Almanya pazarlarında bolluk görerek göç etmeye çalıştığını gösteriyor. Yüksek ve orta öğretimin ücretsiz olduğu GDR, düzenli olarak yüksek nitelikli uzmanlardan yoksun bırakıldı.
Doğu Berlin sakinleri, GDR bütçesi pahasına doktor, mühendis, inşaatçı olmaya çalıştılar, ancak maaşların daha yüksek olduğu Batı Berlin’de bir iş bulmaya çalıştılar. Alman Demokratik Cumhuriyeti yetkilileri, Federal Almanya Cumhuriyeti’ni vatandaşlara kasten rüşvet vermek ve Doğu Almanya ekonomisinde uyumsuzluk yaratmaya çalışmakla suçladı.
13 Ağustos 1961’de GDR Bakanlar Kurulu buna ilişkin bir karar yayınladı ve sabah saat birde 25.000 kişi, kaybedilen özgürlüğün ve Almanya’nın bölünmesinin sembolü haline gelen bir duvar inşa etmeye başladı. Bu duvarın uzunluğu 155 km idi, kontrol noktaları olan gözetleme kuleleri vardı. Duvar birkaç tadilattan geçti. Sınır muhafızlarına yasadışı sınır geçişlerine ateş açma hakkı verildi. Bu izin 1973 yılında onlar tarafından alınmıştır.
Berlin Duvarı’nın varlığı boyunca, bir bölgeden (Doğu Almanya) diğerine (Batı Almanya) gizli bir geçiş yapmak için girişimlerde bulunuldu. Profesyonel sınır muhafızları topluluğunda bile sınırı geçme vakaları kaydedildi.
1980’lerde durum kritik hale geldi, sosyalist kampın konumlarında ciddi bir zayıflama meydana geldiğinde, kadife devrimler gerçekleşmeye başladı. 1987 gibi erken bir tarihte, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin Alman Demokratik Cumhuriyeti’ndeki Büyükelçiliği, Sovyet devletine iki ülkenin yaklaşan entegrasyonu hakkında bilgi vermeye başladı.
1982 yılında Federal Almanya Cumhuriyeti’nin başkenti Bonn’da Helmut Kohl iktidara geldi. İki ülkenin birleşmesinde önemli rol oynadı. Ülkeler arasında ithalat ve ihracatta artış olmuştur. Bu temasların bir sonucu olarak, Doğu Almanya’dan gelen mallar için gümrük vergileri iptal edildiğinden (yaklaşık 8 milyar Alman markı tasarruf sağladı) ve büyük satışlardan temettüler alındığından, Demokratik Alman Cumhuriyeti ekonomisi ilerledi. miktarda tarım ürünü. Ayrıca Doğu Almanya’dan gelen mallar, ciro için yaklaşık %10’luk bir vergi indirimi anlamına gelen ek kârlar üzerinden tercihli vergilere tabi tutuldu.
9 Kasım 1989’da Günther Schabowski, ülkeye giriş ve çıkışlarda daha önce uygulanan kısıtlamaların kaldırıldığı bir konuşma yaptı. Berlin Duvarı yıkıldı, tarihin sayfalarında kaldı. Bu kararı öğrenen yüzbinlerce Doğu Alman, birleşik bir Almanya’nın hem siyasi hem de ekonomik düzende gelişmiş bir devlet olmasını bekledikleri için duvara gittiler, sevindiler.
Böylece, Avrupa kıtasındaki durumun daha da gelişmesini büyük ölçüde önceden belirleyen ve bir dizi Avrupa ülkesinin ve halkının kaderini etkileyen en büyük tarihi olaylardan biri sona erdi.
