Artykuł opowiada o „cudownym” świecie narcyzmu, zaburzeń psychicznych osobowości, roszczących sobie miano choroby psychicznej społeczeństwa.
Oczywiście każda osoba ma pewne cechy narcyza. To słowo wywołuje negatywność u większości ludzi – po prostu wiele osób źle rozumie jego znaczenie. Szczególnie trudno jest kobiecie, jeśli natknie się na partnera na żonkila w swoich towarzyszach. Jak zrozumieć, że człowiek ma „zły” narcyzm i jest realnym zagrożeniem dla społeczeństwa?
Co to jest zaburzenie osobowości narcystycznej
Narcystyczne Zaburzenie Osobowości – zaburzenie osobowości charakteryzujące się wiarą we własną wyjątkowość, szczególną pozycją, wyższością nad innymi ludźmi, wielkością, zawyżoną opinią o swoich talentach i osiągnięciach, zaabsorbowaniem fantazjami o własnych sukcesach, oczekiwaniem bezwarunkowej dobrej postawy i niekwestionowane posłuszeństwo ze strony innych, poszukiwanie podziwu innych, aby potwierdzić jego wyjątkowość i znaczenie, poprzez nieumiejętność okazywania współczucia, wyjaśnia Anna Tur.
Według DSM zaburzenie osobowości narcystycznej jest uznawane za zaburzenie psychiczne, a według badań zaburzenie to występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet.
Narcyz jednocześnie przyciąga i odpycha. Wygląda jak współczesny sir Lancelot z nieopisanym urokiem. Ten rycerz jest mistrzem iluzji. W rzeczywistości może to być wręcz niebezpieczne. Potrafi uwieść swoimi osiągnięciami i pozornie nieskazitelną pewnością siebie. Narcyz może mówić odważnie, w rozmowie wychwytuje takie frazy, które wydają się upokarzać innych. Wokół narcyza inni mogą czuć się niekompetentni, niepiśmienni, nieudani, brzydcy i tak dalej, aw rozmowie z innymi ludźmi to poczucie siebie szybko znika.
Funkcje
Powszechnie rozpoznawane objawy narcystycznego zaburzenia osobowości:
- Zaabsorbowany sobą, zachowujący się tak, jakby wszystko kręciło się wokół niego.
- Autopromocja, ciągłe mówienie o sobie, co w istocie jest wymaganiem ciągłego podziwu ze strony innych.
- Przesadzaj swoje osiągnięcia i talenty.
- Zamyka się bardzo szybko, stara się być z Tobą 24 godziny na dobę, monitoruje Twoją lokalizację.
- Nie wiedzą, jak szczerze przeprosić. W ogóle nie wiedzą jak. Nie są w stanie zaakceptować faktu, że ktoś ma rację, a myli się i myli się.
- Narcyz może nie pokazywać się przez długi czas, a potem pojawić się z bukietem i słowami miłości.
- Oczekiwanie, że inni nie będą kwestionować pomysłów i myśli narcyza.
- Wysoka wrażliwość na krytykę, wstyd, złość, upokorzenie.
- Arogancja, wyniosłość.
- „Chodzenie po głowach”, czyli posuwanie się do przodu kosztem innych.
- Nadmierna zazdrość, nieufność.
- Nie okazuje empatii (nie jest zainteresowany twoimi wewnętrznymi uczuciami) wymagającego.
- Snob, uważa się za lepszego od Ciebie i innych, łatwo się nudzi.
- Brutalne odrzucenie krytyki.
Takie niedociągnięcia mogą być do pewnego stopnia nieodłączne od całkowicie zdrowych ludzi – idealne osobowości nie istnieją.
Wielu narcyzów próbuje ukryć manifestację zaburzenia, więc nie jest tak łatwo je wykryć. Jednak prędzej czy później objawi się narcyzm i zdasz sobie sprawę, że masz do czynienia z nosicielem tej dolegliwości.
Rodzaje narcyzmu
Narcyzm jest wieloaspektowy. Istnieją różne rodzaje i stopnie przejawów narcyzmu.
1. Wspaniały lub otwarty narcyz. Najbardziej ekstrawertyczny i demonstracyjny. Niezwykle silna potrzeba uznania jego wyjątkowości. Wszyscy narcyzowie są wrażliwi na krytykę, ale majestatyczny nie jest tak otwarty, jak myśli, że wszyscy mu zazdroszczą. Absolutna wiara w swoją niezrównaność prowadzi do otwartej manipulacji innymi. Jeśli taki narcyz nie otrzyma niezbędnej uwagi i podziwu, jego agresja będzie otwarta. Bardzo szybko tracą panowanie nad sobą i łatwo tracą panowanie nad sobą. Mogą okazywać okrucieństwo wobec innych ze względu na to, że nie są zdolni do empatii. W tych rzadkich chwilach, kiedy nie chwalą się swoimi osiągnięciami ani nie opowiadają historii o swoich bliskich, krytykują i dewaluują każdego, kto się z nimi nie zgadza.
2. Ukryte (zamknięte) żonkile. W przeciwieństwie do swoich „braci” z pierwszej podgrupy, zamknięte żonkile nie lubią być w centrum uwagi. Ukryty narcyz może na chwilę ukryć się za fasadą moralnie zdrowej służby, ale poczekaj. Jak wszyscy narcyzowie, pragnie sławy i uznania. To tylko kwestia czasu. I nie daj Boże, nie dawaj mu godnego uznania, wtedy sprowadzi cały swój gniew na twoją głowę.
Zamiast otwarcie żądać rzeczy, ukryci narcyzowie czasami próbują manipulować ludźmi, aby otrzymali to, czego chcą. Mogą odgrywać ofiarę i naciskać na współczucie, aby cię o czymś przekonać. Często starają się wyglądać lepiej niż są w rzeczywistości. W przeciwieństwie do otwartych, charakteryzują się pasywno-agresywnym zachowaniem: obiecują, ale nie spełniają, są niekonsekwentni w swoich działaniach, są uroczymi stworzeniami w miejscach publicznych, małymi tyranami w domu itp. Wrażliwi na krytykę.
3. Zboczony narcyz. Jest to skrajna forma stanu narcystycznego, w którym osoba aktywnie stara się skrzywdzić innych w sposób emocjonalny, a czasem fizyczny. Zboczony narcyz tak naprawdę nie interesuje się nikim poza sobą. W relacjach z ludźmi charakteryzuje się dwoma biegunami: albo idealizuje partnera, albo go dewaluuje. Chcą, aby ich partner był posłuszny i bał się ich.
Ich głównym celem jest zaistnienie na twoim tle, abyś poczuł się gorszy i nieadekwatny. Życie z nimi to zwykłe upokorzenie. Nigdy nie możesz ich zadowolić. Nigdy cię nie będą chwalić. Twoja pewność siebie, z jaką wszedłeś z nimi w relację, prawdopodobnie zostanie zniszczona i zastąpiona zwątpieniem.
Osoba z przewrotnym wariantem narcystycznego zaburzenia osobowości ma następujące cechy:
- dwoistość;
- wrażliwość, bolesne postrzeganie krytyki;
- potrzeba podziwu ze strony innych, chęć bycia zawsze w centrum uwagi;
- szybka zmiana nastroju;
- wysoka zarozumiałość;
- chęć jak najszybszego przeniesienia związku na nowy poziom, aby mocniej związać ofiarę;
- skłonność do mówienia o złych relacjach z dziewczynami w przeszłości, które według narcyza, jego wybranka, zrujnowały;
- skłonność do manipulowania w relacjach międzyludzkich;
- unikanie odpowiedzialności, nieumiejętność przyznania się do błędów.
Czy narcyzm różni się między kobietami i mężczyznami?
Czy jest różnica między narcyzami mężczyzn i kobiet? Prawie nigdy. Oboje można rozpoznać po romansie z własnym głosem i ciągłym poszukiwaniu podziwu. Obaj będą obrażać Cię swoimi opiniami, skargami i krytyką, dopóki nie zużyją Twoich ostatnich nerwów.
U kobiet częstszą odmianą jest ofiara lub męczennik. Może przejąć nad tobą kontrolę dzięki oświadczeniu „Robię wszystko dla wszystkich” o tym, ile robi, ma do zrobienia, zrobiła i za co jest doceniana. Będzie czuła się bardzo dotkliwie, jeśli odważysz się z nią nie zgodzić lub ją zignorować. Ona sprawi, że zapłacisz za to dąsami, szlochem, a może nawet groźbami, że cię zostawią lub zrobią sobie krzywdę. Zna na pamięć wszystkie przyciski, które pomogą Ci „przebrnąć”: zwątpienie, poczucie winy i odrzucenie.
Czy narcyzm jest zawsze zły? Właściwie tak nie jest. Zdrowy narcyzm zawiera nasiona pewności siebie i szacunku do samego siebie. W samej ludzkiej naturze jest skłonność do narcystycznej ekspresji. I nie zawsze jest źle!
Główne objawy
Jeśli w codziennych rozmowach używa się słowa „narcyz”, jest to po prostu norma zachowania, a nie choroba zwana zaburzeniem osobowości. Jest zdrowy i niezdrowy narcyzm.
Z powodu pewnych problemów są osoby zmęczone, rozdrażnione i wyczerpane. Czasami myślą tylko o sobie, nie zwracając uwagi na uczucia innych ludzi. Ponadto wielu krytykuje się nawzajem, zachowuje się agresywnie. Zdrowa miłość własna pomaga zachować optymizm i pewność siebie, pomimo negatywności.
Są też ludzie, którzy mają nadmierną miłość do siebie – uważają się za wyjątkowe jednostki i dążą do tego, by stać się obiektem podziwu. To jest patologia kliniczna.
Aby zrozumieć, że narcyzm jest chorobą, wystarczy znać jej główne objawy:
- Palenie zazdrości o sukces innych ludzi.
- Codziennie lepiej kontra gorzej.
- Wykazanie swojej wyjątkowości, potrzeba pochwały.
- Przewaga nad „szarą” większością z wyjątkowym talentem.
- Skokowa samoocena.
- Arogancja i lordowski stosunek do otaczających ludzi.
- Niezrozumienie i brak szacunku dla ludzkich uczuć, obojętność na ich doświadczenia i problemy.
- Niezdrowe pragnienie bogactwa, sukcesu, władzy i światowego uznania.
- Miłośnicy krytykowania i szukania luk w pracy towarzyszy.
Jakie jest niebezpieczeństwo bycia „narcyzem”?
Osobom z niezdrowym narcyzmem trudno jest żyć w społeczeństwie:
- Są pozbawieni możliwości zdobycia przydatnego doświadczenia w biznesie i dalszego rozwoju.
- Narcyści nie tolerują porażki i wstydu w okresie uczenia się jakiegokolwiek biznesu – natychmiast muszą odnieść sukces we wszystkim i zabłysnąć przed innymi.
- Nie są w stanie zbudować silnych relacji opartych na zaufaniu. Tłumią swoją bratnią duszę w wyrafinowanej formie, czasem nawet okrutnie.
- Ciągle zmieniaj swoją samoocenę, a następnie boleśnie szukaj sposobów na wzbudzenie podziwu u innych. Tak więc dla dziewczyn są to eksperymenty z wyglądem, dla mężczyzn kupowanie drogich przedmiotów (samochody, jachty, gadżety najnowszego modelu).
Rozpoznaj na czas
Jeśli istnieje podejrzenie, że w parze jest jeden narcyz, powinieneś uciec od niego, nie oglądając się za siebie. A 3 główne znaki pomogą rozpoznać taką osobę:
- Przemoc lub okrucieństwo to znęcanie się zarówno fizyczne, jak i psychiczne: krytyka, upokorzenie, pogarda, nieprzyzwoity język. W takim przypadku zdrowa rodzina nie zadziała.
- Nie rozpoznając problemów – nie chcąc widzieć własnych błędów i niepowodzeń, narcyz nigdy nie będzie szukał sposobów ich rozwiązania.
- Oznaki zaburzenia zachowania – ciągłe kłamstwo bez wyrzutów sumienia prowadzi do całkowitego braku empatii dla innych. Taka osoba praktycznie nie będzie mogła się zmienić.
Takie aroganckie zachowanie narcyza radykalnie zmienia swojego partnera – chodzi na palcach, by nie denerwować ukochanej, albo załamuje się i robi ciągłe skandale. Oczywiście w żaden sposób nie pomoże to w tworzeniu zdrowego związku.
„Lekarstwo” na narcyzm
Wyraźna forma takiego stanu praktycznie nie podlega korekcie. Okrutny narcyz nie umie budować relacji, uważa ludzi za niewolników, często jest obrażony, skłonny do nałogów, boi się zdemaskowania. Dlatego propozycja wizyty u psychoterapeuty lub psychologa kończy się niepowodzeniem. Uwielbia sprzeczki, kłótnie, internetowe starcia, więc z czasem zostaje sam. Samotność sprawia, że jeszcze bardziej surowo manipuluje swoimi krewnymi i przyjaciółmi, zrzucając na nich całą winę za swoje zachowanie. Prawie nikt z patologią zakochania się w sobie nie przyznaje, że całe ich życie jest samooszukiwaniem.
Narcyści o mniej wyrazistej formie czasami przyznają się do błędów i zdają sobie sprawę, że jest problem. Szukają sposobów na zmianę i ułatwienie życia. Mając problemy emocjonalne, tacy ludzie mogą łatwo zwrócić się do psychologów, ale należy unikać wszelkich czarowników i wróżbitów.
Możesz również skorzystać z tych wskazówek:
- Przypomnij swojemu partnerowi każdego dnia, że życzliwość jest bardzo ważna w rodzinie.
- Z otwartym umysłem powiedz ukochanej osobie o tęsknocie, strachu przed samotnością, pragnieniu miłości do niego. Jeśli mężczyzna jest zdolny do empatii, szczere rozmowy powinny go nieco zmiękczyć.
