Bovenop de enorme Rushmore Rock in de Dakota’s, in het westen van de Verenigde Staten, is al van ver een gigantisch uit graniet gehouwen hoofd van een man met een hoog voorhoofd en stevig samengedrukte lippen zichtbaar. Dus Amerika veroverde het beeld van haar geweldige zoon Abraham Lincoln.
“We buigen voor Abraham Lincoln, de grote Amerikaan die de vlag hief van de strijd voor de bevrijding van Afro-Amerikanen … voor gelijkheid tussen volkeren, voor gerechtigheid”, zei N. S. Chroesjtsjov.
Het levenspad van de zestiende president van de Verenigde Staten was in veel opzichten ongebruikelijk voor de staatslieden van dit land.
Kindertijd en jeugd
Lincoln werd geboren op 12 februari 1809 in een familie van een kolonist-boer in Kentucky. Hij groeide op in de wildernis tussen harde en moedige mensen.
Van jongs af aan hielp hij zijn ouders het land vrij te maken voor gewassen, ploegen, huizen bouwen, jagen, geen afscheid nemen van een geweer en een bijl. Het gezin verhuisde vaak van plaats naar plaats en de jongen slaagde er bijna niet in om te studeren. Hij ging het hele jaar naar school, maar hield erg van lezen. Het favoriete boek was de roman “Robinson Crusoe”.
Zijn jeugd was niet gemakkelijk. Hij veranderde veel van beroep – hij was boerenknecht, houthakker, veerman, landmeter, postbeambte. En enthousiast, volhardend bezig met zelfstudie. De 22-jarige Lincoln belandt in het zuiden, in New Orleans, en ziet het lijden en het flagrante gebrek aan rechten van zwarte slaven en is voor altijd doordrenkt met haat tegen slavernij. “Als ik ooit sla tegen de slavernij, zal ik het verpletteren”, zei hij toen.
In 1836 legt Lincoln het bar-examen af. Eerlijkheid en directheid leverden hem een reputatie op als een principieel en onvergankelijk persoon. Lincoln wordt gekozen in de wetgevende macht van Illinois. In 1847-1849. Hij wordt lid van de Tweede Kamer.
Politieke carrière
Democratie, het nastreven van gerechtigheid, talrijke openbare toespraken tegen de slavernij brachten Lincoln bekendheid als politicus. In 1854 was hij een van de oprichters van de Republikeinse Partij, die, zij het met voorbehoud, een aantal progressieve eisen stelde.
In 1860 is Abraham Lincoln kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap.
“Het Amerikaanse volk moet één ding kiezen: vrijheid of slavernij”, zei Lincoln.
Als resultaat van een bittere strijd bekleedt Abraham Lincoln de hoogste regeringspost in de Verenigde Staten. Dit markeerde het succes van de democratische krachten van het land en was een zware klap voor de belangen en privileges van de zuidelijke planters. Zijn verkiezing was een soort signaal voor de afscheiding van het Zuiden en de oprichting van de Confederatie.
Er broeide een open confrontatie.
Op 4 maart 1861 zwoer Lincoln trouw aan de Amerikaanse grondwet. De plechtige ceremonie werd bekroond met het gebulder van de artilleriebegroeting. Tijdens zijn inauguratie riep Lincoln op tot hereniging van het land, maar helaas slaagde hij er niet in het oplaaiende conflict tussen het noorden en het zuiden te blussen.
Op 12 april klonken de eerste schoten van de Noord-Zuid-burgeroorlog in South Carolina. In de beginperiode van de vijandelijkheden vermeed de nieuwe president drastische maatregelen en had hij hoge verwachtingen van wederzijdse concessies.
In de loop van de tijd veranderden de opvattingen van Lincoln echter. Rekening houdend met de stemming van de massa’s en de mislukkingen van de noorderlingen, gaat Abraham Lincoln vanaf het midden van 1862 tot beslissende actie: mobilisatie in het leger wordt aangekondigd, de “homestead-wet” wordt aangenomen, waardoor elke Amerikaanse burger krijg tegen een kleine vergoeding een stuk gratis land in het westen. En in september 1862 publiceerde Lincoln, steunend op de massa arbeiders en boeren, een proclamatie voor de emancipatie van de negers.
“Vanaf 1 januari 1863 …,” zei ze, “zijn alle personen die in de positie van slaven waren nu en voor altijd vrij.”
Vier miljoen zwarte slaven vonden hun vrijheid. Velen van hen voegden zich bij het leger van noorderlingen. De toespraken van de president inspireerden de massa en worden nu erkend als het erfgoed van het land.
In 1864 werd Lincoln herkozen tot president van de Verenigde Staten. Na het einde van de oorlog stelde hij een plan voor voor de zogenaamde gematigde wederopbouw, die gepaard ging met nationale instemming en een volledige afwijzing van wraak.
Lincoln was toevallig een “militaire president”, maar hij streefde naar vrede, droomde ervan.
“Ik wil vrede”, schreef hij in 1863, “ik wil een einde maken aan deze verschrikkelijke uitroeiing van mensen en de vernietiging van materiële waarden …”
Tijdens de oorlog kon Lincoln Groot-Brittannië en enkele Europese landen ervan weerhouden tussen te komen.
De activiteiten van Lincoln versterkten de uitvoerende macht. Hij nam zijn tegenstanders op in de regering en trok ze aan om te werken aan gemeenschappelijke doelen. Maar reactionaire kringen hadden een hekel aan de Democratische president. De slavenhouders hadden bondgenoten onder de grote financiële bourgeoisie van het noorden. Hun agenten waren overal: op de beurs, in het leger, in het Congres, zelfs in de regering. Een sinistere samenzwering verzamelde zich boven Lincoln.
De dood van Lincoln
Op 14 april 1865 werd Abraham Lincoln dodelijk gewond in het theater van Washington door een slavenbezittende agent, John Wilkes Booth. Het was de eerste vermoorde president in het land. De tragische dood van Lincoln veroorzaakte over de hele wereld diep verdriet. Hij voerde sociale peilingen uit en is nu een van de beste en meest gerespecteerde presidenten van de VS. Het is de moeite waard om te zeggen dat hij in het Witte Huis herhaaldelijk werd onderworpen aan behoorlijk zware kritiek.
Lincoln, wiens hele leven een voorbeeld is van het dienen van de mensen, is altijd bezorgd geweest over de toekomst van het land. Hij versloeg de slavenhouders, maar zag hoe nieuwe vormen van onderdrukking ontstonden.
De woorden van de grote president bleken profetisch te zijn. Bijna 100 jaar na de dood van Lincoln, troffen Amerikaanse hondsdolle kogels de 35e president van de Verenigde Staten, John F. Kennedy. De gemene moord in Dallas herinnerde de progressieve krachten van Amerika opnieuw aan de noodzaak om de strijd te intensiveren om het land op het pad van democratie te leiden, om terug te keren naar de grote tradities die A. Lincoln en F. Roosevelt het nalieten.
