In brede zin is een token iets dat geen eigen waarde heeft, maar er van buitenaf door wordt verstrekt. Tokens zijn bijvoorbeeld casinofiches of tokens op beurzen die ingewisseld kunnen worden voor een ijsje of een hotdog. Zelfs een plaats in de rij voor een nieuwe iPhone (natuurlijk, als je die wilt verkopen) is ook een token.
Tegenwoordig wordt deze term meestal geassocieerd met digitale beveiliging en cryptocurrencies. Hier, wat het meest verrassend is, fungeert het token niet alleen als een financiële eenheid, maar ook als een hulpmiddel om de eigenaar te beschermen.
En als softwarecodering een vrij specifiek gebied is dat diepgaande kennis van computerprogrammering vereist, dan is het verhandelen van tokens over het algemeen een relatief eenvoudig proces en zal het veel minder tijd kosten om het onder de knie te krijgen.
Eigenlijk is het juist met deze eenvoud, en ook met enorme winstgevendheid met minimale investeringen, dat Bitcoin zo populair is. Voordat u zich echter verdiept in de wereld van aandelenkoersen, moet u enkele basisconcepten en -principes begrijpen:
- ICO (Initiële muntaanbieding) is het proces van de ‘geboorte’ van een token. Het bedrijf creëert en brengt deze virtuele chips op de markt om potentiële investeerders aan te trekken, dat wil zeggen mensen die geloven in het toekomstige succes van deze of gene startup;
- Blockchain is een soort virtueel grootboek of grootboek dat toegankelijk is voor geregistreerde gebruikers en dat informatie opslaat over deelnemers, hun activa, transacties, enz. In feite is het een keten van servers die gegevens opslaan;
- UTXO (Niet-uitgegeven transactie-output) is, figuurlijk gesproken, verandering van voltooide transacties. Tokens hebben geen gemeenschappelijke denominatie en elk van hen kost anders. Het hebben van 100 Bitcoins in een virtuele portemonnee mag bijvoorbeeld niet worden behandeld als een afzonderlijke rekening zoals $ 100. In feite is dit de som van verschillende tokens met een nominale waarde van bijvoorbeeld 25 + 35 + 30 BTC (Bitcoin);
- Slim contract – hierin wordt de functie van het versleutelingstoken geïmplementeerd. Dit is een software-algoritme dat de voorwaarden, functies en verplichtingen van de partijen bij de transactie beschrijft, evenals sancties voor het mislukken ervan;
- Mijnbouw is het proces van het “minen” van cryptocurrency, alleen hier wordt in plaats van mijnbouwapparatuur de kracht van uw pc gebruikt. Over het algemeen stelt de gebruiker zijn computer gewoon ter beschikking voor softwarecomputing en ontvangt hiervoor een beloning in de vorm van cryptogeld.
Het is ook belangrijk voor beginners om het verschil tussen een token en een munt te begrijpen. De eerste vervult de functie van beveiliging, dat wil zeggen dat hij garant staat voor de uitvoering van transacties en de betrouwbaarheid bevestigt van het bedrijf dat deze heeft uitgegeven. De tweede is een middel om de waarde van het token uit te drukken. In de echte wereld wordt dit goed geïllustreerd door het voorbeeld van fiat-valuta’s: goudreserves en een solide overheid staan garant voor bankbiljetten en munten. Het zijn allemaal artikelen die te koop zijn. Om dit te doen, werden verschillende beurzen gecreëerd die verschillende soorten valuta verhandelen.
De situatie is vergelijkbaar in de virtuele wereld en de verscheidenheid aan valuta daarin is veel groter.
Soorten tokens in het cryptocurrency-systeem
Er zijn veel verschillende soorten munten of tokens die op elkaar inwerken onder de motorkap van het blockchain-systeem. En natuurlijk werken sommige ervan als digitale hulpmiddelen voor het doen van betalingen. Er zijn echter hele klassen tokens die voor andere doeleinden worden gebruikt, zoals het betalen voor bepaalde diensten, stemmen op voorstellen, het verwerven van een belang in een bedrijf of zelfs het verifiëren van iemands identiteit.
Elk van deze use-cases leidt tot totaal verschillende resultaten, waardoor de waarde, het nut en de algehele economie van een bepaald token verandert. Het is uiterst belangrijk voor beleggers om de verschillen tussen hun typen te begrijpen om de juiste beslissingen te nemen. En beursoperators en andere marktmakers moeten rekening houden met de mogelijke impact die verschillende soorten tokens zullen hebben op het handelsvolume en transacties, en zich dienovereenkomstig voorbereiden om verschillende soorten valuta te ondersteunen.
Over het algemeen vallen crypto-tokens in twee subcategorieën:
- uitwisselbaar
- niet uitwisselbaar.
Fungible tokens
Fungibiliteit wordt opgevat als de positie van een bepaald token op een schaal van uniek tot niet te onderscheiden, dat wil zeggen dat het niet opvalt tussen andere in zijn soort. Om een token bruikbaar te maken als valuta, lening of peer-to-peer-uitwisseling, moet het vrijwel niet te onderscheiden zijn van andere tokens in zijn ecosysteem. Bitcoin is bijvoorbeeld Bitcoin. De ene Bitcoin is niet waardevoller of ongebruikelijker dan de andere. Als dit niet het geval zou zijn, zou het het hele economische systeem van Bitcoin ondermijnen, omdat je ze niet vrij zou kunnen inwisselen.
Fiat-valuta’s zijn ook fungibel. De euro is de euro, ongeacht waar de munt is geslagen, wie hem voor u bezat of in welk EU-land u zich bevindt. Hij heeft een permanente waarde en kan zonder problemen worden ingewisseld. Fungibiliteit is wat een valuta nuttig maakt. Als elke euro uniek was en een andere marktwaarde had, zouden transacties veel langer duren omdat de handelaar de geschiedenis en de huidige waarde van de euro zou moeten controleren die u hem zojuist hebt gegeven. Fungible tokens werken op dezelfde manier. Daarom komt bij het noemen van cryptocurrencies in de eerste plaats de kwestie van de solvabiliteit voor de geest.
Betalingstokens
Bitcoin is een goed voorbeeld van een betalingstoken. Het wordt gebruikt voor transacties tussen partijen in plaats van of in combinatie met traditionele fiat-valuta’s.
De identieke tegenhangers zijn Litecoin, Dash en Bitcoin Cash. Al deze tokens hebben één eenvoudig doel: ons in staat stellen om voor iets in de echte wereld te betalen met digitale valuta. Monero en Zcash zijn ook betalingstokens, hoewel ze privacyvriendelijker zijn dan de openbare UTXO-blockchains.
De waarde van betaaltokens hangt direct af van het aantal mensen dat ze wil gebruiken en het aantal handelaren dat ze accepteert. Aangezien deze tokens bedoeld zijn voor de aankoop van echte goederen, zijn ze duidelijk geen investeringsvehikel. Hun tekort is echter groter dan dat van fiat-valuta’s en ze hebben een groot groeipotentieel.
Hulpprogramma of producttokens
Dit is een van de meest voorkomende ondersoorten van fungibele tokens. Ze werken volgens hetzelfde principe als arcade-computerspeelgoed: om te blijven spelen en succesvol te zijn, moet je credits verdienen.
Wat is een Druïde-token
Een van de duidelijkste voorbeelden van dit gebruik is het Hearthstone-gamingplatform en de zogenaamde “Token Druids”.
Tijdens het doorlopen van verschillende niveaus van het spel, moet het personage van de deelnemer bepaalde vaardigheden hebben om de tegenstander te verslaan. Het is mogelijk om het onmiddellijk te “pompen”, simpelweg door de nodige vaardigheden te kopen. Maar vaak kost het zelfs voor een computerspel veel. Of voor het “pompen” kun je gratis of zeer goedkope Druïden gebruiken, die oververtegenwoordigd zijn op de in-game markt. Het resultaat wordt dus bereikt met minimale investering en risico, maar over een langere periode.
Op dezelfde manier voeden utility-tokens de blockchain, en u kunt ze gebruiken voor winst.
Producttokens worden ook zo genoemd omdat ze zijn ontwikkeld en uitgegeven voor een specifiek product, een bedrijfsidee. Het is een crowdfundingtool voor startups.
Ethereum, de token van het Ethereum-platform, is de meest bekende utility-token. U kunt ETH gebruiken om te betalen voor de uitvoering van slimme contracten op dit netwerk. Veel mensen gebruiken Ethereum om betalingen te doen, maar de belangrijkste taak is ervoor te zorgen dat contracten en gedecentraliseerde applicaties van het DAO-platform op Ethereum werken.
Beveiligingstokens
Na onderzoek door toezichthouders van nutsbedrijven in 2018, hebben veel ICO’s besloten om openbaar te maken over wat ze eigenlijk doen: geld inzamelen door verhandelbare effecten aan te bieden.
Traditioneel beschouwen we verhandelde effecten als aandelen. Gewone beleggers kunnen aandelen van elk bedrijf kopen. Als de waarde van dit bedrijf groeit, groeit ook de waarde van de aandelen en verdienen investeerders geld. Dit type fractioneel eigendom is echter niet van toepassing op cryptocurrencies. Ja, de meeste crypto-investeerders verwachten dat de waarde ervan zal stijgen. Maar ze hebben geen aandelen in het bedrijf als geheel. Wanneer u in een token investeert, wordt u in feite geen mede-eigenaar.
De standaard om te bepalen of een token veilig is of een product, wordt in de VS de Howey-test genoemd. Andere regelgevers over de hele wereld volgen een vergelijkbare regel: als bij een transactie gelden zijn geïnvesteerd in een conventionele onderneming en de belegger verwacht winst te maken op de investering, maar geen werk doet, dan is het investeringsveiligheid. Dit betekent dat de tokens in kwestie een investering of veilig zijn. Daarom impliceert het declareren van een token als een beveiliging voor de maker een aantal regels:
- Vereist om documenten in te dienen, de identiteit van de belegger te volgen en naleving te rapporteren voor elk land waarin de ICO is gepland;
- Beleggers moeten ook worden gewaarschuwd dat ze speculeren op de waarde van de verhandelde effecten en dat investeringen risico’s met zich meebrengen.
Niet-fungible tokens
Onvervangbaarheid betekent dat elk token uniek is. Er is dus geen standaardwaarde voor en je kunt de ene token niet altijd gelijkelijk inwisselen voor een andere. In plaats daarvan vertegenwoordigt elk unieke informatie over de eigenaar.
Non-fungible tokens zijn overal geschikt waar eigendom of identiteit moet worden bewezen. Ze vallen onder een heel ander protocol en structuur voor hun creatie. Zelfs op basis van de broncode verschillen niet-verwisselbare tokens van hun vervangbare tegenhangers.
Misschien is de gemakkelijkste manier om te begrijpen hoe fungibele tokens werken en welke problemen ze oplossen, door naar een paar voorbeelden te kijken.
Certificering
Certificering is waarschijnlijk de belangrijkste toepassing voor niet-fungible tokens. We kunnen ze gebruiken om de oorsprong van een document, stuk gegevens of zelfs een fysiek object in de echte wereld te bevestigen. Aangezien blockchain-tokens niet tweemaal kunnen worden gekopieerd of uitgegeven, zorgt dit ervoor dat ze niet kunnen worden vervalst.
U kunt bijvoorbeeld een niet-fungible token maken voor een kunstwerk in de echte wereld. Het wordt dan het officiële certificaat van echtheid.
Je kunt je een toekomst voorstellen waarin landrecords worden opgeslagen op een blockchain en eigendom het bezit is van een token dat overeenkomt met het land dat je bezit.
Digitale identificatie
Een andere waardevolle toepassing van non-fungible tokens is digitale identiteit. U kunt identiteitstokens niet verhandelen, maar u kunt de UTXO van hun probleem delen met iedereen die uw identiteit op de blockchain wil verifiëren.
Zo kan het ziekenhuis waar u geboren bent u een geboorteakte in de vorm van een digitale token voor een persoonlijke portemonnee afgeven. Later zal de overheid een identiteitskaart afgeven op hetzelfde adres, enzovoort.
Elk van deze tokens zal digitaal bestaan op een universele blockchain, maar ze zullen van jou zijn en fungeren als een identificatie of “sleutel”.
