Inflatie: oorzaken en gevolgen

Voor het eerst wordt het concept van inflatie gevonden in de Amerikaanse en Europese economische literatuur van de jaren 60 van de 19e eeuw.

Aanvankelijk duidde deze term op het proces van het vergroten van de geldhoeveelheid, vergezeld van een stijging van de grondstoffenprijzen en het ontstaan ​​van een disproportie tussen vraag en aanbod, maar deze definitie was te algemeen en gaf geen uitdrukking aan de sociaaleconomische bijzonderheden van dit complexe fenomeen . De studie van verschillende aspecten van inflatie, die meer dan 150 jaar duurde, maakte het mogelijk om ongelijksoortige gegevens te integreren in een coherente theorie.

Oorzaken en soorten inflatie

Een analyse van de mechanismen van prijsstijgingen, evenals de opkomst van een wanverhouding tussen goederen en de geldhoeveelheid, in het voordeel van de laatste, stelt ons in staat om de volgende inflatiefactoren te identificeren:

• een forse verhoging van de hoeveelheid geld om de kosten van de staat te dekken tijdens oorlogen, economische crises en andere rampen;
• massaal gebruik van ongedekte valuta voor de implementatie van kredietprogramma’s;
• gebrek aan prijsreguleringsmechanismen voor monopolieproducten, vooral in de primaire industrieën;
• de invloed van vakbonden, wiens activiteiten de mechanismen van natuurlijke regulering van de lonen van arbeiders blokkeren;
• daling van het BBP van de staat met behoud van het volume van de geldhoeveelheid;
• het verhogen van belastingen en heffingen terwijl de geldhoeveelheid gelijk blijft.

Er zijn verschillende benaderingen voor de classificatie van dit fenomeen (volgens de mate van voorkomen, de redenen, de aard van de manifestatie), maar we zullen alleen de meest voorkomende vormen van inflatie beschouwen:

• vraag – het aanbod houdt de vraag niet bij, waardoor een tekort aan goederen leidt tot een waardevermindering van de valuta;
• aanbod – een stijging van de kosten van het produceren van een eenheid goederen leidt tot een afname van de productievolumes terwijl de vraag op peil blijft;
• evenwichtig – de kosten van goederen nemen toe, terwijl ze onderling dezelfde verhoudingen behouden;
• onevenwichtig – wanneer de prijzen stijgen, worden de verhoudingen van hun waarde geschonden;
• voorspelling – verwachte prijsstijging;
• onvoorspelbaar – prijsgroei begint plotseling;
• stagflatie is een situatie waarin een daling van de productie samenvalt met een stijging van de prijzen;
• aangepaste klantverwachtingen – veranderende consumentenstrategieën ten gunste van de groeiende populariteit van individuele goederen en diensten;
• Agflatie is een stijging van de prijzen voor landbouwproducten.

Inflatie en stijgende prijzen

Afhankelijk van het tempo van de prijsgroei onderscheiden economen de volgende niveaus van inflatie:

1. Crawlen.
2. Galopperen
3. Hyperinflatie.

Een sluipende inflatie gaat gepaard met een gematigde prijsstijging. De maximale prijsstijging in dergelijke omstandigheden overschrijdt het niveau van 10% niet. Voor de economie is sluipende inflatie het meest acceptabel vanwege het feit dat er in dergelijke omstandigheden sprake is van een natuurlijke aanpassing van de prijzen voor goederen en diensten. Bovendien is dit inflatiepercentage corrigeerbaar en kunnen langetermijnprognoses worden gemaakt.

Galopperende inflatie is minder voorspelbaar en gaat gepaard met prijsstijgingen van 10 tot 200% op jaarbasis. De stijging van de kosten van goederen vindt met grote sprongen plaats. Duidelijke tekenen van de overgang van de inflatie naar dit niveau zijn de aanwezigheid van aanvullende clausules in contracten die rekening houden met prijsschommelingen, evenals een toename van de verkoop van materiële activa.

Hyperinflatie komt veel minder vaak voor en gaat gepaard met prijsstijgingen van meer dan 500% op jaarbasis. In dit geval kunnen alleen snelle maatregelen van de staat de economie redden. Hyperinflatie wordt gekenmerkt door een volledige onbalans van de economie van het land, wat, als de regelgever niet ingrijpt, kan leiden tot het faillissement van de staat. Het absolute record voor hyperinflatie behoort tot het naoorlogse Hongarije, waar de prijzen 200 keer per maand stegen.

Verband tussen inflatie en werkloosheid

Er is een omgekeerd verband tussen inflatie en werkloosheid. De toename van het aantal banen gaat gepaard met een toename van het inkomen van de bevolking en een toename van de vraag naar bepaalde goederen en diensten. Dit leidt op zijn beurt tot een afname van de hoeveelheid ongebruikte middelen en inflatie van de vraag.

Een toename van de productievolumes in dergelijke omstandigheden wordt alleen mogelijk door een daling van de inkomens van andere industrieën. De paradox van de situatie is dat het alleen mogelijk is om de prijsstijging te verminderen door de werkloosheid te verhogen en de koopkracht van de bevolking te beperken.

Als de economie begint op een punt van ongeveer evenwicht tussen de koopkracht van de bevolking en de hoeveelheid middelen die ermee gemoeid zijn, dan zal er op korte termijn een natuurlijke uitbreiding van de productie plaatsvinden.

Bedrijven zullen winst maken, maar tegelijkertijd zullen de prijzen stijgen. Ook inflatieverwachtingen stimuleren loonsverhogingen. Na enige tijd zal de productie beginnen af ​​te nemen en terug te keren naar het vorige niveau, maar de prijzen zullen op hetzelfde niveau blijven.

Welke invloed heeft inflatie op het inkomen

Stijgende prijzen hebben een negatief effect op de koopkracht van consumenten. Tegelijkertijd kan de hoeveelheid geld groeien, maar de wanverhouding tussen nominale en reële inkomens blijft groeien.

Nominaal inkomen is het geldbedrag voor een bepaalde periode.

Reëel inkomen is de hoeveelheid goederen en diensten die voor een bepaald bedrag kunnen worden gekocht.

Inflatie heeft een extra impact op het inkomen van ondernemingen. Financiële transacties worden vaak uitgerekt in de tijd, zodat de nominale winst die in één tijdsperiode wordt ontvangen, snel zijn werkelijke waarde kan verliezen. In dit geval is de optimale strategie voor de organisatie om het tijdsverloop tussen de verzending van goederen en de ontvangst van de betaling te verminderen.

De impact van inflatie op prijzen

Er zijn verschillende benaderingen van prijsstelling:

• methode voor kostprijsberekening;
• rekening houdend met concurrentie op de markt;
• klantgerichtheid.

In elk van de bovenstaande gevallen heeft inflatie een ander effect op de kosten van goederen. Met een kostenoriëntatie moeten fabrikanten de prijzen verhogen in verhouding tot de inflatie om de winstgevendheid van de productie te behouden.

Als de kosten van goederen worden bepaald op basis van prijzen die door concurrenten zijn vastgesteld, is het tijdens inflatie nogal moeilijk om de groei ervan te voorspellen. Producenten zullen rekening houden met de reële inkomens van de bevolking en de mate van koopkrachtdaling. Oriëntatie op de consument stelt u in staat om vrijelijk prijzen voor goederen te vormen, waarbij u zich richt op het inkomen van potentiële klanten.

De impact van inflatie op de economie van het land

De impact van inflatie op de markt en de economie van het land als geheel hangt voornamelijk af van het type en de intensiteit ervan. Een inflatie van 2% per jaar wijst op de totstandkoming van prijsstabiliteit.

De inflatie krijgt een aanzienlijke impact op de economie na het overschrijden van het niveau van 2%. Oplopende inflatie (van 2 tot 10%) is beheersbaar en kan nuttig zijn voor het activeren van de mechanismen van natuurlijke regulering van vraag en aanbod. Bovendien is de economie van het land in tijden van sluipende inflatie voorspelbaar.

Een galopperende inflatie leidt tot marktdesoriëntatie, een vermindering van de productie, een daling van het gezinsinkomen en een stijging van de inflatieverwachtingen. Hyperinflatie leidt tot de verlamming van sociale instellingen, de volledige degradatie van de industrie en vaak tot de ineenstorting van het staatssysteem van het land.

Inflatie verminderen

Inflatie is grotendeels afhankelijk van het gedrag van marktpartijen. Het beleid van inflatievermindering is dan ook primair gericht op het verlagen van de inflatieverwachtingen van de bevolking. Vertrouwen in het monetaire beleid van de overheid is een sleutelfactor bij het beïnvloeden van marktdeelnemers.

Daarnaast zijn de volgende maatregelen om de inflatie te verminderen effectief gebleken:

• controle over kasstromen;
• beperkingen op het kopen van valuta;
• verkoop van deviezenactiva binnen het land;
• het stimuleren van de groei van de werkloosheid in het land;
• het verminderen van overheidsuitgaven voor infrastructuurprojecten en sociale uitkeringen.