De achternaam van Hitler voor de Joodse geschiedenis is een van de meest verschrikkelijke. Het was in de tijd van Hitler dat het Joodse volk aanzienlijk leed en zelfs op de rand van uitsterven stond.
Hitlers beleid was in wezen antisemitisch. Aanvankelijk begonnen de joden hun rechten te verliezen. Dit beleid leidde echter al snel tot het begin van hun vernietiging. De vraag rijst: waarom had Hitler zo’n hekel aan de joden?
Atmosfeer van intolerantie jegens Joden
Denk niet dat Hitler de uitvinder was van het antisemitisme. Jodenhaat stamt uit de oudheid, vanaf de tijd van de kruisiging van Christus. Sinds het begin van de 20e eeuw is haat wijdverbreid onder de Europese bevolking. Laten we ons dezelfde pogroms herinneren in het Russische rijk aan het begin van de 20e eeuw, waarvoor de autoriteiten een oogje dichtknijpen. Wat betreft Duitsland en de Duitse bevolking, in de 19e en 20e eeuw ontstonden er veel nationalistische en pan-Duitse bewegingen in Duitsland en Oostenrijk, die een felle antisemitische kleur hadden en de Joden als vijanden beschouwden.
Er waren veel mythen rond het joods zijn. Zoals het feit dat ze rituele moorden op christelijke kinderen plegen. Een volksbeweging die aan het eind van de negentiende eeuw ontstond, noemde de joden een buitenaards ras en steunde hun onderdrukking. En de beroemde Georg von Schenerer, die een antisemiet was, had een serieuze invloed op Hitler en zijn opvattingen.
Over het algemeen was de atmosfeer in Europa, zelfs in de jaren dertig van de twintigste eeuw, nogal vijandig jegens de Joden en de schending van hun rechten met de komst van Hitler aan de macht baarde in feite weinig zorgen over veel Europese regeringen, die voor het begin van de Tweede Wereldoorlog waren minder loyaal aan Hitler.
Daarom werkte Hitlers antisemitische retoriek zo gemakkelijk voor de Duitsers. Hitler versterkte alleen maar het bewustzijn van de mensen dat de Joden vijanden zijn die schuldig zijn aan al hun problemen. Zo’n concept legde alles zo eenvoudig en duidelijk mogelijk uit, wijzend op een enkele vijand.
Steek in de rug
Dit concept was populair in de toenmalige Duitse samenleving en werd ook gesteund door Hitler. Wat bedoelde ze met zichzelf? Veel Duitsers geloofden dat Duitsland in de Eerste Wereldoorlog had verloren puur vanwege interne verraders die het leger ruïneerden en zich vervolgens overgaven aan de Entente-landen. Deze samenzweringstheorie gaf de schuld van het verlies van de Eerste Wereldoorlog aan communisten, sociaal-democraten en joden. Zijn aanhangers geloofden dat als deze interne verraders er niet waren geweest, Duitsland deze oorlog had kunnen winnen. Het Duitse leger kon in het achttiende jaar nog vechten.
De complottheorie werd nog populairder doordat Duitsland de akte van overgave ondertekende ondanks het feit dat de Entente-landen geen Duitse gronden innamen. Dit riep veel vragen op.
Het concept won aan populariteit onder nationalisten, conservatieven en vooral in militaire kringen. Hitler zelf geloofde oprecht in deze stand van zaken en legde de schuld bij de verraders van de joden, die vreemd waren aan het keizerlijke regime, en Duitsland als geheel.
Samenzweringstheorieën
Hitler was fan van allerlei complottheorieën en geloofde behalve in de rug ook in andere theorieën. Hij geloofde bijvoorbeeld in het protocol van de Wijzen van Sion. Dat de Joden wereldheerschappij gaan vestigen. Hij geloofde ook in hun slechte gedachten over de Europese natie, dat ze zeggen dat de Joden hen willen vernietigen. Hij geloofde in de wereldregering, enzovoort.
Nogmaals, al deze theorieën waren heel gewoon en populair onder gewone Duitsers. Omdat Hitler het vaak gebruikte in zijn retoriek. En, belangrijker nog, hij geloofde oprecht in hen.
Communisme
Hitler beschouwde het concept van het communisme als vijandig aan het Duitse volk, omdat het gebaseerd was op kosmopolitisme en de afwijzing van nationalisme. Adolf zag dit als een bedreiging voor het bestaan van de Duitse natie en het Duitse ras. De Duitse communisten waren vrij radicaal gekant tegen het Kaiser-Duitsland en de oude orde, die ze op alle mogelijke manieren probeerden te vernietigen.
Tijdens de Russische Revolutie waren er zelfs pogingen om socialistische republieken in Duitsland te creëren. Zo ontstonden er voor korte tijd bijvoorbeeld de Beierse en Bremer Sovjetrepublieken. Daarom werden alle communisten a priori beschouwd als vijanden van Duitsland, die het probeerden te vernietigen. Wat, nogmaals, gedeeltelijk waar was, gebaseerd op het communistische concept van de Wereldrevolutie.
Ook werd Hitler beïnvloed door de ervaring van Rusland, waar de bolsjewieken aan de macht kwamen en hun ideologie in praktijk begonnen te brengen. Het was in Sovjet-Rusland dat Hitler altijd de belangrijkste vijand van de Duitse nationaal-socialist zag. En zelfs voordat hij aan de macht kwam, beloofde hij vaak de bolsjewieken te verslaan.
Hoe zijn communisten en joden met elkaar verbonden? Hitler had het vooroordeel dat dit eigenlijk synoniemen zijn. Omdat het de Joden waren die aan het hoofd stonden van de communisten. Nogmaals, dergelijke vooroordelen zijn niet uit de lucht komen vallen. En in werkelijkheid waren er nogal wat Joden onder de communistische leiders, zelfs de bedenker van de ideologie, Karl Marx, was een Jood.
Tegelijkertijd waren er veel Duitsers onder de Duitse communisten. Zelfs de communistische leider Ernst Thalmann, die tegen Hitler vocht bij de verkiezingen, kwam uit een gewoon Duits gezin. Daarom waren alle vooroordelen van Hitler dat alle communisten joden waren onjuist, maar niet ongegrond.
Rassenconcepten
Ze werden ook de basis voor Hitlers nazisme. Racologie wordt een populaire trend in Europa aan het einde van de 19e eeuw en aan het begin van de 20e eeuw. Ze stelt dat er veel rassen zijn en dat ze niet allemaal gelijk zijn, en vermenging tussen rassen leidt tot degeneratie. Hitler was ook doordrongen van dit idee en plaatste het in de kern van zijn partij.
Het meest interessante is dat er nogal wat raciale concepten waren, waarvan sommige Joden werden geclassificeerd als een blank ras. Gunthers rassentheorie vormde echter de basis van Hitlers visie op deze kwestie. Het was gebaseerd op het concept van 6 Europese onderrassen, aangevoerd door de Nords – de Ariërs. De rest werd als inferieur beschouwd en werd vernietigd. Men geloofde dat het superieure ras in alles superieur was aan de rest: in intellect, in relatie tot werk, in fysieke vermogens, enzovoort. Vermenging tussen hogere en lagere rassen was verboden, omdat dit leidde tot degeneratie van de mensen.
Joden werden geclassificeerd als inferieure rassen die werden geliquideerd. Het is vermeldenswaard dat het de rassentheorie was die het antisemitisme behoorlijk sterk radicaliseerde. Als voor de Joden, om onderdrukking te voorkomen, het voldoende was om gedoopt te worden, waarna ze niet langer als zodanig werden beschouwd. Met de komst van de rassentheorie kreeg het begrip antisemitisme een fysiologisch karakter waar de joden gewoon niet vanaf konden komen. Het was dit concept dat aanleiding gaf tot het idee om de Joden als volk te elimineren.
In 1935 introduceert Hitler rassenwetten die joden hun burgerschap ontnemen en hun rechten beperken. Bijvoorbeeld om bepaalde beroepen uit te oefenen. Parallel hieraan vindt het proces van arisering plaats, waarbij joods eigendom werd geconfisqueerd ten gunste van de Ariërs, waardoor zowel het bedrijfsleven als de mogelijkheid van levensonderhoud werd beroofd.
Dit alles eindigde met het feit dat al bij het begin van de oorlog een plan werd goedgekeurd voor de definitieve oplossing van het Jodenvraagstuk, waarbij werd besloten de Joden fysiek te vernietigen.
